คงจะเป็นการยากที่จะหาคู่มือที่เข้ากันได้ดีกับความมหัศจรรย์
ของวิวัฒนาการของจักรกลมากกว่าแมตต์ วิลกินสัน ใน Restless Creatures นักสัตววิทยาสล็อตแตกง่ายและนักเขียนได้ซ้อมนิทานสองครั้งของสัตว์ที่กลายเป็นทวิภาคี ออกจากทะเลเพื่อไปยังดินแดนและเที่ยวบินที่กำลังพัฒนา แต่ทำให้พวกมันสดชื่น คำอธิบายเหล่านี้เป็นคำอธิบายที่ชาญฉลาดและชาญฉลาดของโหมดการเคลื่อนที่ – ไม่ว่าจะเป็นนก งูร่อน ปลาไหล ฉลาม หรือสัตว์มีกระดูกสันหลังฟอสซิลจำนวนมาก – และไม่มีบทความสั้น ๆ ที่ฉันไม่สามารถเรียนรู้อะไรบางอย่างได้ ร้อยแก้วของเขารู้ดีและว่องไวพอที่จะฟังราวกับว่ามันมาจากการเกิดใหม่ของอาจารย์อาวุโสคนนั้นที่คุณรู้จักมากเกินไปสำหรับนักศึกษาระดับปริญญาตรีส่วนใหญ่ แต่ก็ดูทันสมัยและน่าขบขันในชั้นเรียน
ไฮยีน่าล่านกฟลามิงโกในเคนยา เครดิต: Denis-Huot/naturepl.com
วิทยานิพนธ์ของวิลกินสันคือการเคลื่อนไหวขับเคลื่อนวิวัฒนาการของคุณลักษณะอื่นๆ ทั้งหมด มีการจัดวางเรื่องนี้ไว้ในบทนำของเขา ซึ่งเริ่มด้วยการดูถูกคนส่วนใหญ่ที่มีความรู้สึกอ่อนไหวทางศาสนา “เห็นได้ชัดว่าความชอบธรรมต้องการให้เราทำทุกอย่างเป็นธรรมดา” จากนั้นเขาก็รับการคัดเลือกโดยธรรมชาติโดยทันที โดยประกาศว่า “สิ่งมีชีวิตส่วนใหญ่เป็นผลมาจากกระบวนการปรับตัว” แต่เขาไม่ได้สาธิตให้เห็นถึงสิ่งนี้ ทำให้ดูเหมือนว่าความแตกต่างเพียงอย่างเดียวระหว่างทัศนะทางโลกของวิทยาศาสตร์และศาสนาคือรสชาติ เพราะผู้เชื่อทั้งสองต่างรู้สึกว่าไม่จำเป็นต้องทดสอบ
วิลกินสันแก้ไขคำกล่าวอ้างว่าการคัดเลือกโดยธรรมชาติตอบคำถามทุกข้อเกี่ยวกับชีวิตโดยเขียนว่าเป็นเพียง “ความจริง” เท่านั้น เพราะมันละเลยผลกระทบของการกลายพันธุ์และสิ่งแวดล้อม แต่นี่เป็นมุมมองของวิวัฒนาการในทศวรรษ 1960 ซึ่งเป็นแบบที่ Ernst Mayr เสนอ ใช่ การคัดเลือกโดยธรรมชาติ การกลายพันธุ์ และสิ่งแวดล้อมมีความสำคัญ แต่ยังมีข้อจำกัดที่สืบทอดมาของการพัฒนา คุณสมบัติของวัสดุ และหน้าที่อื่นๆ ของสิ่งมีชีวิต เช่น เมแทบอลิซึมและการสืบพันธุ์ ซึ่งไม่จำเป็นต้องปรับให้เหมาะสมโดยการคัดเลือกโดยธรรมชาติ บางครั้งพวกเขายังต่อต้านมัน ตัวอย่างเช่น หางของนกยูงนั้นถูกคิดมานานแล้ว (อาจผิดพลาด) ว่าเป็นข้อเสียในการหลบหนีผู้ล่าอย่างรวดเร็ว แนวคิดที่ว่าความจำเป็นในการเคลื่อนไหวบางรูปแบบได้ขับเคลื่อนวิวัฒนาการทั้งหมดของพืชและสัตว์นั้นเป็นความคิดที่เสี่ยง
แต่ปัญหาที่ลึกกว่านั้นแผ่ซ่านไปทั่วสิ่งมีชีวิตที่ไม่สงบ
ประมาณ 40 ปีที่แล้ว นักชีววิทยาด้านวิวัฒนาการ เช่น Niles Eldredge และ Joel Cracraft เริ่มตั้งสมมติฐานเกี่ยวกับวิวัฒนาการของลักษณะสำคัญในบริบทสายวิวัฒนาการ การกำหนดและผ่าแยกองค์ประกอบของการดัดแปลง จากนั้นทำแผนที่บนแผนผังความสัมพันธ์ที่ได้มาโดยอิสระช่วยให้เราเห็นภาพลำดับที่ลักษณะเหล่านี้เกิดขึ้น และด้วยเหตุนี้จึงทดสอบแนวคิดว่าฟังก์ชันมีวิวัฒนาการอย่างไร เรารู้ว่าการจะบินได้ สัตว์ไม่จำเป็นต้องมีกระดูกกลวงหรือเท้าที่เกาะอยู่ แต่มันต้องการปีกที่สามารถสร้างจังหวะเฉพาะได้ และมีพลังและพลังประสาทและกล้ามเนื้อในการคงการบินไว้ได้ หากคุณสามารถค้นหาว่าคุณลักษณะเหล่านี้ปรากฏบนต้นไม้สายวิวัฒนาการของสมาชิกกลุ่มแรกในลำดับใด แนวคิดของคุณเกี่ยวกับวิวัฒนาการการบินจะมีความชัดเจนและสามารถทดสอบได้
แต่ไม่มีสิ่งนี้ในหนังสือของวิลกินสัน วิธีการที่เก่ากว่าและไม่น่าพอใจในท้ายที่สุดที่เขาใช้นั้นเกี่ยวข้องกับการสร้างแบบจำลอง (หรือสมมติ) ประสิทธิภาพการทำงานของโครงสร้างในสัตว์ตัวเดียว จากนั้นจินตนาการว่าการคัดเลือกโดยธรรมชาติจะสร้างรูปร่างอย่างไร นี่เป็นแนวทางที่ดีในระดับหนึ่ง แต่คุณจะรู้ได้อย่างไรว่าคุณคิดผิด วิธีหนึ่งคือตรวจสอบว่าสมมติฐานของคุณตรงกับรูปแบบสายวิวัฒนาการหรือไม่ แต่ไม่มีสายวิวัฒนาการใดในหนังสือเล่มนี้ที่จะจัดให้มีการทดสอบอย่างอิสระ แม้ว่าจะให้ ‘แผนผังลำดับงาน’ ที่เป็นภาพเพื่อชี้แจงทิศทางที่เสนอของการเปลี่ยนแปลงวิวัฒนาการ
ในบทเกี่ยวกับการบิน ซึ่งเขาได้ตีพิมพ์งานวิจัยต้นฉบับ วิลกินสันเริ่มต้นด้วยการพูดถึงพารามิเตอร์ทางกายภาพบางอย่าง (เช่น การยกและการลาก) ที่จำกัดการบิน สิ่งนี้ตรงไปตรงมาและเขียนได้ดี แม้ว่าเขาจะไม่ได้แยกแยะความแตกต่างทางจลนศาสตร์และแอโรไดนามิกระหว่างการร่อน การกระพือปีก และโหมดการบินอื่นๆ อย่างเพียงพอ เขาถือว่าสัตว์บินได้ทั้งหมดมีบรรพบุรุษที่ร่อนเร่ แต่เครื่องร่อน เช่น โคลูโก และแมลงปีกแข็ง เช่น ค้างคาว อยู่บนกิ่งก้านของต้นไม้ที่มีกระดูกสันหลังที่ต่างกันโดยสิ้นเชิง และระบบนิเวศน์ของพวกมันก็แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง ยิ่งกว่านั้น ยังไม่มีใครแสดงวิธีที่ทำให้ปีกที่ร่อนเร่เป็นปีกที่กระพือออกมาได้อย่างน่าเชื่อถือ หรือสิ่งนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว ไม่สามารถสรุปได้ว่าเครื่องร่อนสี่ขาที่แข็งกระด้างพัฒนาจังหวะการบินเฉพาะ นี่คือเหตุผลที่สายวิวัฒนาการมีความสำคัญ
วิลกินสันรับทราบว่าความคิดเห็นนั้นแตกต่างกันไปตามวิวัฒนาการของขน แต่เขาเพิกเฉยต่อวรรณคดีที่วางประเภทของขนนกในยุคแรกและหน้าที่โดยอนุมาน — ฉนวน, สี, การครุ่นคิด, การวิ่งเอียงและการบิน — ตามลำดับสายวิวัฒนาการ (ดู RO Prum และ AH Brush Sci อ. 288, 84–93; 2003) เขาไม่ได้อธิบายลักษณะทางกายวิภาคและสัณฐานวิทยาเชิงหน้าที่ของสัตว์บินได้ และไม่สนใจ ki . เพียงเล็กน้อย สล็อตแตกง่าย
